Dodaj zdjęcie do galerii

ABY MÓC DODAĆ ZDJĘCIE DO NASZEJ GALERII MUSISZ BYĆ ZALOGOWANY.

Wiersze Elvisa cz. 2

Tysiące pytań o wspólne chwile, których nigdy nie przeżyliśmy.
Setki nocy nieprzespanych, które spędziliśmy osobno.
Wieczorne spacery po parku, o których dane nam było jedynie pomarzyć.
Zdjęcia pozbawione głównych bohaterów, zdobiące półki naszych małych mieszkań...
Pewnej nocy budzi mnie dźwięk telefonu, to ty do mnie dzwonisz.
Pytasz o to, jak minął mi dzień, czy dobrze się czuję, co jadłem na kolacje...
Kurtuazyjnie odpowiadam tym samym, jakbym chciał cię zbyć...
W głębi serca jednak wciąż tęsknie za tobą...
Wybuchasz ironicznym śmiechem, choć przecież czujesz to samo...
Czy to zwykła hipokryzja, czy też próba oswojenia się z wszechobecną obojętnością na bliskość dwojga ludzi?
Pytanie retoryczne...
Kilka minut później uświadamiam sobie, że to było złudzenie, nic więcej.
Coś wykasowało mi twój numer, rozmowy nie zarejestrowano...
Może kiedyś spotkamy się w mojej ulubionej kawiarni, może miniemy się w drodze do pracy, a może nasze ewentualne spotkanie nigdy nie dojdzie do skutku...
"Nas" przecież nie było.

Uczta zmysłów

Lubię, kiedy rozpływasz się w moich dłoniach, tak niewinnie, zmysłowo.
To uczucie, gdy mój szept staje się muzyką twojego serca, czy to nie jest cudowne?
Zanim jednak w pełni poznamy siebie, przygotuję kolację, otworzę butelkę wina.
Popatrzę niecierpliwie na kuchenny zegar, odliczając ostatnie minuty...
Nareszcie słyszę, jak ktoś puka do drzwi...
W ich progu znajoma mi postać.
Masz na sobie moją ulubioną sukienkę.
Perfekcyjnie podkreśla ona twoje kobiece kształty.
Zalotne uśmiechy, wymiana spojrzeń, pocałunków, dotyków, oddechów...
Nie przejmujemy się stygnącą kolacją, przemijającym czasem.
Liczy się tylko "tu i teraz". Łyk wina, ciepło i zapach twojego ciała...
Nie potrzeba mi nic więcej.
Rozbieram cię na czynniki pierwsze, zgrabnie przeplatając dłonie z nieprzyzwoitą liryką ust.
Cichutko wypowiadam słowa, których niejeden by się wstydził.
Podoba ci się to, prosisz o więcej.
Koronkowa bielizna, biżuteria - to wszystko rozmywa się w blasku świec, które nagle gasną.
Stajemy się częścią siebie, miłosnej serenady wygrywanej przez nasze cienie na ścianie.
Twoja nagość już mnie nie zawstydza, w tobie wszak odnalazłem prawdziwe piękno.
W twoim wnętrzu schowałem się przed złem tego świata i w nim pragnę pozostać tak długo, jak mi na to pozwolisz.
I cóż mogę dodać na koniec, moja droga?
A może raczej na początek?

Jesteś...

Jesteś...
Moim szczęściem, moim pragnieniem.
Moim bólem, moim cierpieniem.
Moim początkiem i końcem.
Moim księżycem i słońcem.
Moją nadzieją na lepsze jutro.
Moją odtrutką na każdą trudność.
Moim niedoścignionym wzorem piękna.
Brzydotą, która jest ponętna.
Dobrem i złem. Przebaczeniem i gniewem.
Wyrzutem sumienia, ostoją sprawiedliwości.
Pierwszym i ostatnim strumieniem miłości.
Pytaniem, odpowiedzią, zdaniem podrzędnie złożonym.
Trudnym do zrozumienia fenomenem, skrycie przeze mnie wielbionym.

Supermarkety

Popatrz na ludzi, wielkie korporacje.
Dzieci pośpiechu, sprzedanych marzeń. W pogoni za terminami, pieniędzmi, szczęściem ukrytym w pigułce...
Zatracają samych siebie, uciekają od odpowiedzialności za własne dusze.
Gdzieś tam w tramwaju czytając książkę, widzą matki niańczące dzieci, starszych ludzi, którym miejsca ustępuje już tylko czas.
Ich to jednak nie dotyczy, inne mają plany.
Zatrzymać sukces na wieczność, stać się nieśmiertelnymi - tego pragną najbardziej.
I młodsi nie lepsi, w fast foodach rozbawieni ślepią nad płaskimi ekranami, zdobycze nowych technologii, modne ciuchy i pseudo-autorytety z boskością utożsamiając.
Hierarchia, rywalizacja, mały-duży, gruby-chudy, przydatny-nieprzydatny, inteligentny-tępy, lepszy-gorszy...
Na tym kończy się rola obserwatora, który zza szyb samochodu spogląda na świat.
Zbliża się wieczór, gasną ostatnie światła w supermarketach, czas życzyć wszystkim miłej nocy.

Elvis Strzelecki