Dodaj zdjęcie do galerii

ABY MÓC DODAĆ ZDJĘCIE DO NASZEJ GALERII MUSISZ BYĆ ZALOGOWANY.

Takie tam o otwartości

Niedzielny poranek pozytywnie się kręci!!! Także: Akcja! Z głębokiego i jakże pięknego snu wyrywa mnie potworny ryk perfidnie czerwonego budzika. Czas zacząć nowy dzień.

Na szczęście za oknem jest już jasno. To niesamowite i zarazem fascynujące. Każdego ranka mamy asa w rękawie. Dostajemy znowu szansę. Na to, aby zmienić coś w swoim życiu. Zacząć wszystko od nowa. Możemy z czystą kartą wyruszyć przed siebie, poznawać nowe miejsca. Wykorzystać kolejne okazje w celu zjednania sobie coraz większej ilości ludzi.

Na parapecie dostrzegam doniczkę z kwiatem. Nie pasuje mi to w tym miejscu. Denerwuje mnie. Wstaję. Podlewam roślinkę i odkładam ją. Lecz tym razem na ławie. Huraaaa!!! W końcu bez przeszkód mogę otworzyć okno w moim pokoju.

Głęboki wdech. Pierwszy łyk świeżego powietrza. Jego lekki chłód przynosi orzeźwienie. Zamykam oczy i już czuję, że ten będzie wspaniały. Ogarnia mnie pewność nad pewności, że jestem tam gdzie powinnam być. Jestem tu i teraz, więc nie ominie mnie nic ważnego. Poczułam w sobie ogromna siłę. Moc, która pozwoliłaby mi góry przenosić, a zarazem stoicki spokój. Jakby ktoś oplatał mnie swoim uściskiem i strzegł. Prowadząc i podpowiadając, dając wskazówki, sygnały i znaki. Otworzył się przede mną świat. Otwarte okno jest swoistym kluczem do interpretacji, dzięki któremu można go podziwiać. Dla takich chwil warto żyć. Drobna przyjemność, a jak cieszy.

Z tego okna rozciąga się przepiękny widok na ogród. Nie mogę się powstrzymać, aby nie uciec do tego lepszego świata. Uciekam. Daję dyla przez okno na ogród. Do mojego raju na Ziemi. W koszuli nocnej. Mało tego, na bosaka. Tak, zgadza się. Jestem szaloną wariatką, krejzolką, czasami odbija mi palma i to bez środków odurzających. Jak iść to na całość, jak kraść to miliony. Zaryzykuje. Rosa. Mały szok termiczny stóp. Z całym szacunkiem - żadna kawa tak nie obudzi i nie postawi na nogi.

To, co poczułam w tym momencie nazwałabym katharsis. Moja dusza jakby się oczyściła. Ktoś uwolnił mój system od zbyt dużej ilości zapisanych danych na dysku. Idealna harmonia ciała i umysłu.

Na pewno już dojrzały pierwsze truskawki. Nie mogę się nie skusić. Grzechem byłoby nie skonsumować i pozwolić, żeby…zgniło. Więc zabieram się do buszowania pośród krzaczków. I uwaga: jest pierwsza dorodna truskawka. Do skonsumowania na miejscu. Naturalnie nie wzięłam żadnej miseczki do owoców. Jednak dostrzegam kankę. Pierwotnie lądują w niej zerwane czereśnie, ale teraz też się nada. Zrywam sobie, zrywam, aż tu nagle zza pleców słyszę: ktoś mi mówi dzień dobry. To sąsiadka szła ze sklepu. Dzięki swojemu porannemu wyjściu po pieczywo, przyłapała mnie. Ja taka nieuczesana, bez makijażu…!!! Pozostało mi jedynie ładnie się przywitać. Pokornie ukłonić się speszona. Poczęstować owocami. Tak też uczyniłam. Blask promieni słońca podkreślił serdeczny uśmiech rozmówczyni. Wobec czego zaprosiłam na groszek.

W tą pamiętną niedzielę ogród stał się dla mnie symbolem przyjaźni. Zawsze, gdy ma przyjść bliska mi osoba, widać ją przez okno wychodzące na ogród. Mogę jej cierpliwie wyczekiwać. Każdy powinien mieć swój ogródek, czyli swoich kompanów. Niech będą oni zróżnicowani niczym Nasze uprawy, abyśmy mogli się od nich uczyć tolerancji i mieć otwarte serca. Dobrze czuć się komuś potrzebnym. W ekipie siła. Co dwie głowy, to nie jedna.

Wszyscy jesteśmy uspołecznieni i musimy trzymać się razem. Pomagać sobie wzajemnie, kiedy potrzeba. Spontanicznie zaprosić do siebie na kawę czy herbatę. Wysłuchać się. Czasami ogromne znaczenie maja najmniejsze gesty, bezinteresowna pomoc, rozmowa. Nie bójmy się pierwsi wyciągnąć rękę i dać szansę. Bo od każdego można nauczyć się czegoś ważnego.

Przyjaźń trzeba najpierw zasiać i pielęgnować, aby wydała owoce. Tylko tak mamy szansę zbudować coś trwałego, a zarazem nienamacalnego i nie do kupienia: relację na lata. To najlepsza lokata na przyszłość. Tylko tak można coś przekazać, pozostawić.

Monika Makowiecka