Dodaj zdjęcie do galerii

ABY MÓC DODAĆ ZDJĘCIE DO NASZEJ GALERII MUSISZ BYĆ ZALOGOWANY.

„Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest...” czyli "Szelmostwa niegrzecznej dziewczynki" Mario Vargas Llosa - Recenzja

„Sekret szczęścia, a przynajmniej spokoju, leży w tym, żeby wyeliminować romantyczną miłość z życia, bo to ona sprawia, że człowiek cierpi. Tak żyje się spokojniej i lepiej się bawi, zapewniam cię”, On - chudopachołek nie potrafił tego, Ona - tytułowa bohaterka, tak właśnie zrobiła. Niegrzeczna dziewczynka, bo o niej mowa.

Uosobienie wszystkich możliwych zalet i wad. Spontaniczna, niezdecydowana, igrająca z męskim pożądaniem, niezwykle odważna i nieprzyzwoicie uparta. Kapryśna, kokieteryjna, a do tego rozpieszczona i na domiar złego egoistka. Raz anioł, innym razem diabeł wcielony, ale przede wszystkim kobieta... Prawdziwa Femme Fatale. Kobieta, która fascynuje już od pierwszych stron książki i uwodząc czytelnika, z każdym kolejnym rozdziałem coraz bardziej przywiązuje go do siebie...

„Nigdy nie będę zadowolona z tego, co mam. Zawsze będę chciała więcej...” - taka była. Żądna przygód, zbuntowana, nieustannie głodna nowych wrażeń, skłonna do zmian. Nudziło ją normalne, codzienne życie i zawsze chciała więcej niż posiadała. Lubiła bogactwo i przepych, pociągał ją luksus, a od mężczyzny nie oczekiwała miłości, wystarczyły jej przesycone komplementami „banały”, które mogła od niego usłyszeć.

Jej losy mnie poruszyły. Przeżywałam razem z nią kolejne wzloty i upadki, smutki i chwilowe porywy serca. I próbowałam ją zrozumieć. Aż nagle dotarło do mnie, że nasze charaktery mają bardzo wiele wspólnych cech... Pomyślałam o sobie. O tym, że podobnie jak niegrzeczna dziewczynka - przeważnie gonię za czymś nieosiągalnym, podczas gdy szczęście zwykle mam na wyciągniecie ręki... Że staram się konsekwentnie podążać do celu. Że czasem się boję, miewam huśtawki nastrojów, a w mojej głowie kłębią się tysiące różnych myśli, których nie umiem odgonić.

Że bywam zazdrosna, złośliwa i samotna, bujam w obłokach, wciąż nie potrafię uczyć się na swoich błędach i zwykle za późno staram się je naprawiać. Różnimy się tylko tym, że Ona spotkała na swojej drodze mężczyznę idealnego. Rycerza z Miraflores o wrażliwej duszy. Człowieka, który ją zaakceptował i pokochał do szaleństwa. Nieważne kim była, czy Chilijeczką Lilly, towarzyszką Arlette, albo Madame Robert Arnoux, lub Kuriko itd. Nie miało znaczenia jak wiele razy odchodziła i łamała jego serce. Istotne było, że wracała, choć bez znaczenia gdzie, w jakim miejscu - nieważne czy w Limie, Paryżu, Londynie, Tokio albo Madrycie. Cóż... Ja jeszcze nie poznałam swojego Ricarda ale wszystko przede mną...

Poza pełnym napięcia i erotyzmu wątkiem głównym, oprócz tego wyjątkowo namiętnego i gorącego romansu, możemy także prześledzić losy Peru w czasach rewolucji i powstań, przyjrzeć się sytuacji politycznej Kuby i mamy okazję wyruszyć w podróż - do hipisowskiej Anglii, bajecznej Japonii, romantycznego Paryża itp.

Uwielbiam czytać, wtedy przenoszę się do innej rzeczywistości i chwilowo zapominam o problemach. Jeśli książka mnie wciąga, pozwala mi przetrwać chwilowe stany depresyjne, intryguje mnie i uczy czegoś nowego, a nawet odkrywa przede mną moje osobiste potrzeby oraz pragnienia, jednocześnie nie pozwalając o sobie zapomnieć, to po pewnym czasie pomaga mi także w odnalezieniu własnej tożsamości i ma szansę stać się w pewnym sensie moim kluczem do szczęścia...

Taką książką jest historia pt."Szelmostwa niegrzecznej dziewczynki" Mario Vargas Llosa. Pamiętam jak czytałam ją po raz pierwszy, jak coraz głębiej pogrążałam się w jej intrygującej treści i jak bardzo mnie oczarowała. I pamiętam pierwsze spotkanie z niegrzeczną dziewczynką. Za oknem tańczyły suche liście niesione wiatrem, powietrze delikatnie pachniało skoszoną trawą, a jasne światło księżyca subtelnie wkradało się do pokoju. Wydawało mi się, że w ciemności dostrzegam jej miodowe oczy i widzę w nich charakterystyczne, ironiczne iskierki... Takich chwil się nie zapomina...

Aneta Wieczorek