Dodaj zdjęcie do galerii

ABY MÓC DODAĆ ZDJĘCIE DO NASZEJ GALERII MUSISZ BYĆ ZALOGOWANY.

Koniec Saint-Tropez?

Miesiąc temu wybraliśmy się z mężem na urodzinową domówkę do znajomych w Sainte-Maxime. Jedzenie było pyszne, kieliszki same napełniały się delikatnym, prowansalskim rose, a młoda kotka jubilatki skakała nam po głowach. Swobodnie, przytulnie, niemal rodzinnie, aż trochę nudno. I kiedy rozważaliśmy opcję cichego wymknięcia się do domu, imprezę nagle ożywiły trzy młode osóbki, które dość obcesowo wtargnęły na obłożony poduchami taras, przerywając tym samym zbiorową błogość.

Kosmetyczki z hotelu Byblos w St- Tropez. Imprezowa "brygada kryzys".

Ja nos mam długi, prawie jak Pinokio, lubię go więc wtykać w nieswoje sprawy. Ratując się przed zaśnięciem zaczęłam szperać w cudzej pracy.

Byblos...

Nasłynniejszy hotel w St. Tropez. Można go łatwo znależć. W sezonie zaprowadzi tam sznurek Bentleów i Ferrari. Idealne miejsce dla kochających party finansowo uprzywilejowanych tego świata. Za pokój trzeba zapłacić min 600 eouro za noc , a butelka szampana w słynnym nocnym klubie Les Caves du Roy sięga nawet 36 tys dolarów. W hotelu mieści się też restauracja światowej sławy kucharza Alaina Ducasse i spa Sisley.

- A jakie macie klientki? A ile kosztują zabiegi? A czy spotykacie międzynarodowe gwiazdy? - niewinnie rozpoczęłam swoje przesłuchanie...

"Córka jednej z brazyliskich klientek spa wylądowała w szpitalu po tym jak napadnięto ją z nożem i zabrano biżuterię wartości kilkudziesięciu tysięcy euro; klientka oznajmiła, że już tu więcej nie przyjedzie, bo jest bardziej niebezpiecznie niż w Rio".

"22-letnia etatowa niania hotelowa, która biegle posługuje się ośmioma językami zarabia od 700 do 2000 euro za noc. W zimie leci do Courchevel i w ten sposób po roku stać ją na własne mieszkanie".

"Bogaci Włosi i Włoszki są nieznośni. Płacą krocie za 90-cio minutowy zabieg relaksujący, a w trakcie nie przestają paplać przez telefon".

 - Jesteś z Polski ? Byblos jest pełen polskich i rosyjskich call girls, które czyhają na egzotycznych miliarderów. 

"Sprzedawca w salonie Hublota dostał od klienta zegarek, bo na nadgarstku miał jakiąś nędzną podróbkę. A to był tylko początek wielkiej przyjazni subiekta i milionera".

"Właściciel firmy Ed Hardy co roku zamawia 9-ciolitrową butelkę szampana Perrier Jouet za 100 tys euro, do której dołączony jest naszyjnik i kolczyki Van Cleef and Arpels".

Do ploteczek dołączyli wkrótce mężczyzni z właściwą swojemu gatunkowi praktycznością:

"Eeee, to powolna śmierć St-Tropez".

"St- Tropez przegrywa z Sardynią i Sycylią ".

"Za kilkanaście lat nikt tu już nie będzie chciał przyjeżdzać".

I jest w tym pewnie trochę prawdy, której nie wyczytacie ani z przewodników ani z magazynów plotkarskich. Gwiazdy i bogacze irytują się, że w St-Tropez infrastruktura jest rodem ze średniowiecza. Brak autostrady doprowadza wszystkich do szału. Wąska drogą przemierza się 25 km z naszego domu do St-Tropez przez ponad godzinę. Jak ma się szczęście. W pełni sezonu, w dzień targowy, można się tam nawet wlec przez trzy godziny. Nic więc dziwnego, że ci, których na to stać wynajmują w Nicei albo w Cannes helikopter. 600 euro i 20 minut pózniej są na miejscu. Ale mieszkańcy nie zostawiają na helikopterach suchej nitki. Błotem wciąż też obrzucają bogatych Rosjan i Arabów. Zamożna francuska i belgijska geriatria nie lubi długich , opalonych nóg, wodospadów szampana , błyszczących w słońcu jachtów i imprezującej od rana do nocy Paris Hilton .Toczy się więc cicha semi-wojenka przyprawiona marnymi standardami obsługi w restauracjach i butikach. O angielski trudno, o podstawy dobrego wychowania też. Francuski szowinizm święci triumfy wyżywając się na cudzoziemcach.

O problemach St -Tropez wiem z własnego doświadczenia będąc tam każdego lata, ale czasami 1 dzień może zmienić bardzo wiele, nie wspominając o 12-stu miesiącach. Cóż, nastepnego dnia wsiadłam w samochód i udałam się do tej śródziemnomorskiej mekki. Dotarłam w miarę szybko, bo w godzinę. Nie był to jednak ani dzień targowy ani pełnia sezonu, który miał się rozpocząć kilkanaście dni pózniej. St -Tropez ukazało mi się w całej swojej okazałości. Malutkie kamieniczki okalające pólkolem port, jak małe brzoskwiniowe babeczki z lawendowym i miętowym kremem. Bezwstydne jachty- pływające rezydencje, Senequier, jak zwykle pękający w szwach, długonogie piękności, parada silikonowych ust i biustów, mokasyny od Tods`a na każdym kroku, torebki Hermes i Louis Vuitton, okulary od Chanel i parada tęczowych koturnów: Nicholas Kirkwood, a może Charlotte Olympia... Wzdłuż portu sznurek artystów malarzy, przezentujących swe dzieła i dziełka na dziesiątkach sztalug. Jedne zachwycają, inne biją kiczem po oczach. Za malutką akwarelkę trzeba zapłacić 30-50 euro, za duży obraz 1000-2000 euro. 5 minut spacerkiem od portu, na Place de La Garonne, rozsiadło się bistro Roberto Cavalli. Nowiuteńkie. Otwarcie miało miejsce 28-go czerwca. Po sukcesach innicjatywy we Florencji i Delhi, projektant, wreszcie, zawitał do St-Tropez. Kawiarenka imituje wnętrza butików Cavalli: biel, zieleń kwiatów, zwierzęce nadruki i stalowe dodatki. Na menu wybór włoskich dań, które zadowolą każdego. Mając gruby portfel warto tam spędzić popołudnie, a wieczorem pojawia się DJ i popołudnie przeciąga się do póznej nocy, a portfel chudnie w oczach. Dalej budyneczek żandarmerii i Place des Lices obrośnięty platanami o łaciatych pniach, gdzie spieczeni słońcem lokalsi grają w petanque. Dostałam wystarczająco dużo dowodów na to, że St-Tropez ma się dobrze. Pozostało jeszcze dowlec się, w niemiłosiernym skwarze, do odległego parkingu i spokojnie wrócić do domu.

Vive St. Tropez !!!

Mim