Raczej unikam filmów tzw. ocieplaczy dusz, a jeśli jest to kino francuskie, w którym nie ma Louis de Funes, to tym bardziej trzymam się od nich z daleka. Między innymi dlatego umknął mi ten film, kiedy miał swoją premierę na ekranach naszych kin. Kiedy jednak można go było obejrzeć na dvd, nie popełniłam już tego błędu.

Właśnie byłam po ekranizacji oscarowych "Służących", ktore mnie trochę rozczarowały, więc postanowiłam iść za ciosem i zobaczyć perypetie hiszpańskich pokojówek w Paryżu w latach 60- tych.

Wszystkie są inne. Poprostu galeria osobowości. Mamy republikankę, która imigrowała do Francji w czasie reżimu Franco. Mamy jej przeciwieństwo – biegającą codziennie do kościoła dewotkę. Jest też Teresa, która szuka męża francuza i Maria, która przyjechała do Francji w poszukiwaniu pracy. Wszystkie one zajmują obskurne poddasze luksusowej kamiennicy.

Jej właściciel Jean-Louis Joubert prowadzi przykładne życie maklera giełdowego, z żoną damulką i dwoma synami, którzy uczą się w internacie. Nie ma w tej rodzinie uczuć. Jest dystans i konwenanse. Nic dziwnego, ze tytułowy bohater w końcu ucieka na ten nieogrzewany strych z zapchana toaletą, ale pełen wesołości i spontaniczności.

Kobiety z 6 pietra to niezwykle ciepły i wyruszający film. Z dużą dawką inteligentnego humoru. Ze świetną muzyką. To film o odkrywaniu nowego świata, wewnętrznej przemianie, przyjaźni i miłości. Dosyć naiwny, ale niezwykle czarujący. Nawet nie próbowałam go porównywać  do oscarowych "Służących". Jest o niebo lepszy.

 Film był nominowany do nagrody Cezara za najlepsze kostiumy i scenografie, a aktorka Carmen Maura zdobyła Cezara dla aktorki drugoplanowej.

Gorąco polecam na ostudzenie emocji w czasie Euro.

Monika Koprowska-Ludwig



Tytuł oryginalny: Les Femmes du 6eme etage
Gatunek: komedia
Rok produkcji: 16.05.2012
Reżyseria: Philippe Le Guay
Dystrybucja: Best Film

Jeśli jesteś człowiekiem to przesuń suwak w prawo